خوش آمدید

روشن شدن هر مفهوم، قبل از هر چیزی برای درک صحیح آن مفهوم می تواند کمک کند. سواد رسانه ای مشتکل از دو عبارت است: «سواد» و «رسانه».
برگردیم به دوران کودکی و روزهای اول مدرسه، زمانی که به مدرسه می رفتیم تا «خواندن و نوشتن» را یاد بگیریم و دیگر «بی سواد» نباشیم. در مدرسه ابتدا حروف الفبا را یاد می گرفتیم؛ یعنی نسبت به شکل حروف، صدای آنها و نحوه نوشتن آنها «دانش» پیدا می کردیم. سپس «مهارت» کنار هم گذاشتن حروف و خواندن و هجّی کردن کلمات را یاد می گرفتیم و بعد از مدتی «کاربرد» کلمات در ساختن جمله ها و خواندن و نوشتن متون مختلف را آموختیم و بدین ترتیب «باسواد شدیم»! مجموعه ای از دانش ها در کنار مهارت ها به اضافه کاربردها در کنار هم، ما را با سواد کرد. 

رسانه وسیله ای است که فرستنده به کمک آن پیام خود را به گیرنده منتقل می کند. رفته رفته ابزارهای ارتباطی گسترش پیدا کرد و در عصر حاضر با ظهور رسانه های چاپی و الکترونیکی، رسانه های جمعی شکل گرفتند. مهم ترین تفاوت رسانه های امروزی آن است که می توانند پیام های خود را با سرعت زیاد به طیف وسیعی از مخاطبان برسانند.

همانطور که سواد خواندن و نوشتن به ما کمک می کند تا بتوانیم انواع جملات ساده و پیچیده را بفهمیم و معناهای متفاوتی از آن ها برداشت کنیم، سواد رسانه ای هم مهارتی است که با یادگیری آن می توانیم انواع رسانه ها و تولیدات رسانه ای را درک، تفسیر و تحلیل کنیم. هر رسانه مجموعه ای از نشانه های خاص خود را دارد که شناخت این نشانه ها در با سواد شدن ما نقش مهمی را ایفا می کند.

بسم الله

عاشق روضه های حضرت زهرا (علیها السلام) بودم. خدایی خوب هم برایش اشک می ریختم. با اینکه وضعیت مالی متوسطی هم داشتم، گاهی اوقات برای روضه، پول هم خرج می کردم.

تازه فاطمیه شروع شده بود و یک مداح خوب هم دعوت کرده بودند. امّا برعکس همیشه، این بار اول مداحی بود و بعد سخنرانی! غریبه که نیستید، خیلی از حرف های آخوند جماعت خوشم نمی اومد. به خاطر همین همیشه آخر مجلس و برای روضه ش می رفتم…

اما امسال باید زودتر می رفتم تا به روضه برسم، خدایی مداح خوبی بود از غضب فدک که حق حضرت زهرا (سلام الله علیها) بود رو می خواند؛ اونا که دنبال خلافت بودند، چرا حق حضرت زهرا (علیها السلام) را غضب کرده اند؟؟؟! سوالی که همیشه تو ذهنم بود… حسابی با روضه ش گریه کردم و عقده دل وا کردم…

بعد از روضه حال خوبی پیدا کرده بودم، اونقدر که حاضر شدم پای حرف آخوند مراسم هم بشینم. راستیاتش، صدای خوبی داشت، گفتم شاید خوب روضه بخونه، بیشتر به خاطر روضه ی آخرش نشستم.

صحبتش رو با آیه ای از قرآن شروع کرد و بعد گفت که خمس، سهم سادات و مال امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است و کسی که خمس مالش رو نمی ده، حق امام زمان را غضب کرده،

من همین چند لحظه قبل، غاصبین حق حضرت زهرا (علیها السلام) رو سرزنش می کردم. نکنه منم غاصب غاصب حق امام زمانم باشم!!!

نــــه!! اینا حرفایی هست که آخوندا میزنن!!

ولی نه!! دلیل حرفش آیه ی قرآن بود؛ قرآن!! ¹

آخه من که در آمد آنچنانی ندارم…

انگار آخوند، حرفم رو شنیده بود؛ ممکن است شما در آمد چندانی نداشته باشید ولی باز هم برای حساب مالتان بروید، حداقل این است که مطمئن می شوید چیزی به عهده ی شما نیست!

دلم میخواست یه جوری خیالم را راحت کرده باشم. با خودم گفتم: گاهی اوقات صدقه داده ام، گاهی هم به مجلس روضه کمک کرده ام، گاهی برای امر خیر دست به جیب شده ام…

امّا!!! ظاهرا هیچ کدام آنها، جای خمس را نمی گرفت. باورش برایم سخت بود، یعنی من هم حق پسر حضرت زهرا (علیها السلام) امام زمانم را غصب کرده ام؟؟؟!!!

حالم بد بود… خیلی بد!!!

بعد از سخنرانی، خودم رو به سخنران رسوندم. مرا راهنمایی کرد تا دینی که بر گردن دارم هرچه زودتر ادا کنم

مادر جان! ممنون که در مجلس روضه، دستم را گرفتید.

—————————————————————————————————-

1- أنفال آیه41…وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبى‏ وَ الْیَتامى‏ وَ الْمَساكینِ وَ ابْنِ السَّبیلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ باللَّهِ….؛ بدانید كه هر گاه چیزى را (از راه جهاد یاهرکار مشروعی) به غنیمت و فایده  گرفتید ، خمس آن از آن خدا و پیامبر و خویشاوندان و یتیمان و مسكینان و در راه ماندگان (از خاندان او) است. اگر به خدا ایمان آورده‏ اید… **لطفا به تفاسیر مراجعه شود**